Hoop doet leven

Ik was 18 en ik was net voor het eerst geconfronteerd met kanker. Ik kreeg van een toen (net) ex-vriendin een kaartje met een spreuk erop..."hoop doet leven". Als je zo'n kaartje krijgt, weet je dat het niet goed met je gaat. Toch was ik er tot op dat moment nog niet zo van bewust. Totdat ik die kaart kreeg. Lief bedoeld, maar wel angstaanjagend.
Nu ruim 26 jaar later kan ik mij het kaartje nog steeds herinneren. Ik weet zelfs nog hoe die uitzag. Blauwe lucht met enkele witte wolken en vanachter die wolken kwam een witte duif met in zijn slipstream de tekst "hoop doet leven". Hoe verzin je het. Enfin, de kaart kwam van mijn vriendin, die mij nog steeds lief was, daarom waardevol.
Als je te horen hebt gekregen dat je kanker hebt verandert je leven meteen. Nooit is de wereld om je heen nog hetzelfde. Je kan wel nog hetzelfde uitstralen, maar je hele denken, je hele "zijn" veranderd spoorslags. Ook dat van de mensen die zeggen dat dit niet zo is. Kleine dingetjes (uien snijden, tanden poetsen, auto wassen) blijven hetzelfde. Dingetjes waarbij je moet denken worden constant doorkruist met het grote K-woord. Als een witte duif met in zijn slipstream de woorden "hoop doet leven". Of iets in die strekking. Voor altijd.