Wat had kunnen zijn

Ik kom uit een horecagezin. Thuis hadden we een Hotel, later een pension. Mijn oudste broer heeft 2 cafebedrijven gehad, mijn andere broer is ook lange tijd werkzaam geweest in de horeca. Ten tijde van de ontdekking van mijn eerste tumor in 1984 zat ik zelf op de Horecaschool in Heerlen. Gisteren ben ik op bezoek geweest bij 1 van mijn klasgenoten destijds. Sinds kort weet ik pas dat hij al 10 jaar een bedrijf heeft in Venlo, de stad waar ik woon. Ik ben daar gaan kijken hoe mijn toekomst had kunnen zijn. Een prachtbedrijf die hij met zijn vrouw en trouw personeel heeft neergezet. Alles onder controle. Hard werken, veel investeren en constant aanpassen aan veranderingen. Alert zijn dus. De hoofdcompetentie van een goed horecaman of vrouw. Dat is hem en zijn vrouw wel toevertrouwd. Vol belangstelling heeft hij mij rondgeleid en ronduit vertelt wat en hoe zij aan de zaak hebben gewerkt. Hoe zij al hun 25-jarige ervaring ten volle inzetten. De zaak straalde klasse uit. Grotendeels Duitse klasse. Maar dat is bewust, dat is zijn doelgroep. Normaal kan ik wel eens overlopen van jaloezie of in het ergste geval afgunst. Maar niet als ik oude vrienden tref, die het leven zo hebben opgepakt en hun kansen hebben benut. Creatief zijn. Hij was als persoon ook precies zoals ik hem 25 jaar geleden voor het laatst had gezien. Goed hart, geen kapsones. Zelfde voor zijn vrouw. Hands-on mentaliteit, de op 1 na beste competentie voor een horecamens. Het was een bijzondere ontmoeting. Warm, leerzaam en weemoedig. Het was mooi te zien wat had kunnen zijn.