Voor dat je het weet ben je 46. Nog even jong van geest en lichaam als dat je was op je 30ste. Dat gevoel heb ik tenminste. De realiteit is echter anders. Al maanden sport ik mij helemaal van de wereld af, maar ik word niet jonger. Al was mij anders beloofd. De sportarts zei het nog: "Je voelt je straks steeds jonger worden". De leugenaar. Was zeker een motivatiepraatje van 'm. Dat hij het maar laat in het vervolg. Ik mag dan wel topfit zijn, mijn hart. Dat zal best, maar voor de rest doet alles pijn en/of voelt het behoorlijk "oud" aan. Ik kan al dagen niet rechtop zitten, het duurt 2 minuten voordat ik me om heb kunnen draaien om de wekkerradio uit te duwen, mijn vrouw wordt er zelfs wakker van (doet ze anders nooit), durf nauwelijks van de pot op te staan na mijn behoefte, vraag de eerste de beste voorbijganger mij even rechtop te duwen als ik iets op probeer te rapen. "Je voelt je straks steeds jonger worden....", 'me hoela!
Als hij bedoelde te zeggen dat het beter is voor mijn gezondheid. En dat het nog niet te laat is toch nog aan je gezondheid te werken en niet te verstikken in obesitas, sigaretten, alcohol en luiheid, dan had hij een punt! Daar heb ik wat aan gedaan. Dat voelt goed. Ik ga er dan maar van uit, dat ik de pijnen die ik voel moet doorstaan. Als die pijnen niet snel verdwijnen als ik straks wat gas terugneem, zoek ik hem opnieuw. Kan 'ie me goede pijnstillers voorschrijven. Dat zal 'm leren, de kwakzalver. Jonger zal ik me er dan waarschijnlijk niet door voelen. Fitter wel. Jonger voelen zal niet meer gaan vrees ik, daarvoor gaat de tijd te snel. We hebben simpelweg niet genoeg tijd. De tijd die we krijgen is te kort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten